Jak powstają płytki enkaustyczne?

Znalazłam dziś masę filmików obrazujących w jaki sposób tworzono płytki enkaustyczne. Była to (i jest nadal) mrówcza praca. Płytki takie robione były ręcznie, przy pomocy specjalnych wzorników, w które wlewało się luźny cement z barwnikiem. Potem, po wyciągnięciu wzornika nakładało się na otrzymaną kompozycję kolorystyczną bardzo drobny, przesiany przez sito proszek cementowy, by następnie uzupełnić formę grubszym i mocniejszym cementem. Po wygładzeniu podkładano formę z płytką pod prasę hydrauliczną i otrzymywano pozytyw płytki. Jej całkowita grubość wahała się od 1 do 1,5 centymetra.  

Mocno zużyte płytki enkaustyczne, poddane mechanicznemu ścieraniu przy chodzeniu płowieją do białego cementu tracąc swój kolor. Dzieje się tak dlatego, że warstwa ozdobna ma jedynie kilka milimetrów i mimo dużej odporności na ścieranie, w końcu się poddaje. Właśnie dlatego ponad stuletnie posadzki w kamienicach mają takie białe plamy na wzorach, zwłaszcza w miejscach, często uczęszczanych. Tego stanu nie da się odwrócić i dlatego stare płytki nikną w zastraszającym tempie zamieniane na nowoczesne!

Niedługo wrzucę parę ciekawych zdjęć z ul. Szlak w Krakowie, a na razie film o produkcji płytek w Manresa w Hiszpanii. Tak samo powstawały w XIX wieku w wielu innych krajach Europy.